We hebben een heel gemoedelijk gesprekje aan de tafel in de serre met daaronder Woezel, een kruising tussen een Shi Tzu en een Pomchi, als u dat wat zegt. Het is in elk geval een zeer aaibaar hondje en daar maakt hij dankbaar gebruik van. Dirk-Jan en Margreet zijn heel actief in het verenigingsleven, ook in het Slijk-Ewijkse, ondanks dat zij hier nog maar een paar maanden wonen.
Dirk Jan steekt van wal: ‘Ja, dat komt door de nieuwjaarsreceptie hier in het dorpshuis. Daar hoorden we dat hier een bloeiend verenigingsleven is en ter plekke werden we lid van de gymvereniging.’
Prima, goed begin. Hoe ziet jullie gezin er uit?
Nou, vervolgt hij, we hebben vier kinderen, waarvan nog een thuiswonend. En dan ga je nu vragen hoe oud ze zijn? Daar zit ik namelijk altijd naast, waarschuwt hij al met een schuin oog naar Margreet.
Onze oudste dochter Margriet, die is eenendertig? Tweeëndertig roept Margreet uit de keuken. Dan Mark, die is acht… negenentwintig. Dan nog een tweeling, Mees en Merel, die zijn eenentwintig, nee tweeëntwintig. Ze zijn in elk geval geboren op vrijdag de dertiende. Dat weet ik nog wel. Mees woont nog thuis. Hij studeert in Nijmegen, HBO-V. Hij kon moeilijk kiezen tussen bakker en verpleegkundige. Toen hij was afgestudeerd als leidinggevend banketbakker, wilde hij toch liever verpleeg- kunde doen. En dat doet hij dus nu aan de HAN in Nijmegen. Daar zit hij op zijn plek. Hij moet nog een jaar.
Zijn zus Merel is een minuut jonger. Zij is vorig jaar afgestudeerd op het conservatorium. Ze heeft de popacademie gedaan, een onderdeel van Artez in Arnhem. Merel is begonnen in Arnhem op de muziekschool en op haar zesde heeft ze al meegedaan aan Zingen met Sterren. Ze werd ook uitgekozen om mee te doen met Kinderen voor Kinderen, dat was in 2009. Het jaar daarop mocht ze meedoen met het Junior Songfestival.
Daarna heeft ze verschillende musicals gedaan. Ze heeft ook al bij Joop van den Ende in de musical Joseph gezeten. Dat kostte veel tijd en veel heen en weer reizen maar haar school gaf haar daar gelukkig de ruimte voor. Merel heeft wel heel bewust voor de muziek gekozen. En ja, met de contacten in die wereld moet je een beetje geluk hebben.
Margreet vervolgt: op haar zeventiende heeft ze auditie gedaan op het conservatorium. In eerste instantie was ze niet aangenomen maar ze mocht in de zomervakantie nog een tweede keer auditie doen. En kwam er toen wel doorheen. Ze was toegelaten op de popacademie. Daarvoor moest ze wel op kamers in Enschede op haar zeventiende en dat vond ik nog al een dingetje hoor! Dus de jongste ging bij ons als eerste het huis uit. Nu is ze afgestudeerd en sinds een half jaar woont ze met haar vriend in Amsterdam.
Dirk-Jan neemt het weer over: onze zoon Mark is politieagent in Arnhem-Zuid. Heeft zijn opleiding in Utrecht gedaan en heeft daar een tijdje gewerkt. Hij heeft al veel meegemaakt. Hij was als eerste bij een treinongeluk waar twee jongens bij verongelukten en die bleek hij te kennen…! Dat heeft er wel ingehakt. Maar zijn collega’s steunden hem, al zijn ze onderling ook wel cynisch. Nu gaat het weer goed met hem. Hij heeft een zoontje van tweeëneenhalf. Dan hebben we nog onze oudste dochter, die heeft een dochtertje van drie-en-een-half. Zijzelf heeft een toeristische opleiding gedaan in Wageningen en bij verschillende reisbureaus gewerkt. Tussendoor heeft ze ook nog een eigen reisbureau gehad. Toen is ze een stewardessenopleiding gaan doen en werd uiteindelijk purser bij Transavia. Maar ze kreeg problemen met haar oren, zodanig dat ze na verschillende operaties toch niet meer continue kon vliegen. Toen moest ze weer wat anders. Vroeger was ze wel goed in talen, dus nu doet ze de HBO en hoopt deze zomer af te studeren voor docent Duits. Daarnaast geeft ze les in Toerisme, haar oorspronkelijke vak. Dus zij heeft het best druk…’
En nu jullie zelf?
Margreet neemt het woord: van oorsprong kom ik uit Wageningen en Dirk-Jan uit Rhenen. We hebben eerst in Veenendaal gewoond en toen de oudste geboren werd wilden we een huis kopen maar niet in Veenendaal. Toen hebben we in de Betuwe rondgekeken en kwamen in Andelst terecht. Daarna nog in Herveld en nu hier in Slijk-Ewijk. Wat wel leuk was: toen we hier kwamen, hebben we ons in de buurt voorgesteld door middel van een brief met een verhaaltje over onszelf en een uitnodiging om kennis te komen maken. Op een bepaald moment werd er gebeld toen we net druk bezig waren met het huis. Dirk-Jan deed open en er stond een mevrouw met de brief. ‘Bent u dit?’ vroeg ze. Afijn, even gepraat maar het kwartje viel niet bij hem, dus die mevrouw ging weer. Later zag ik een paar dames in het dorpshuis en ik stelde me voor. Zegt die ene mevrouw: o bent u dat! Ik ben aan de deur geweest bij uw man maar ik kreeg helemaal geen koffie! Gelukkig kwam het weer goed, we hebben opnieuw met haar afgesproken.
Wat doen jullie zoal voor de kost?
Dirk-Jan: ik heb altijd in producten voor technische diensten gezeten. Daarbij moet je denken aan lijmen, kitten e.d. Maar ook gereedschap- pen. We zijn een groothandel en leveren aan grote bedrijven als Burgers Zoo en het ziekenhuis Rijnstate b.v. Eigenlijk leveren we alle materialen die grote technische diensten nodig hebben om hun werk goed te kunnen doen. Tot vijf jaar geleden deed ik dat samen met een compagnon. Toen hij overleed, deed ik alles alleen en besloten Margreet en ik om het bedrijf helemaal over te nemen. Dat was ook een reden om naar hier te verhuizen. Hier hebben we een kantoorruimte beneden. Dus in september vorig jaar bekeken we dit huis, we keken elkaar aan en toen ging het heel snel. Dus wonen we hier sinds 20 december 2018. Dit was het en vanaf het begin beviel het perfect. Heerlijk rustig.
Margreet heeft met heel veel plezier in de winkel van een bakkerij gewerkt toen de kinderen groter werden. ‘Met vier kinderen wordt je bijna opgegeten dus ik wilde wel wat meer dan alleen thuis voor de kinderen zorgen. Uiteindelijk werkte ik vijfentwintig uur. Later ging ik de administratie van Dirk-Jan erbij doen, dus werkte ik wel elke dag en s’avonds begint dan je huishouden nog. Toen Margriet zwanger werd, wilde ik ook wel graag oppassen. Dat werd allemaal wel wat veel dus ik wilde stoppen met het werk in de bakkerij. Dirk-Jan schrok daar wel eerst van (hiermee viel ons enige vaste inkomen weg) maar gaf me later gelijk. Dus na goed overleg pas ik nu op en doe de administratie voor ons bedrijf. Maar ik ben wel weer een opleiding gaan doen voor coupeuse.
Zit je nog wel eens stil Margreet?
Ja, als ik zit te haken. Dat is ook een grote hobby van me. Lekker ontspannen. Ik haak dekentjes voor goede doelen. Het kantoorwerk kan ik flexibel doen, dus dat is wel fijn. Ik zit ook op de gym, vanaf de nieuwjaarsreceptie dus. Gymmen is niet mijn favoriete bezigheid maar ik merkte na een aantal weken wel dat ik meer kon. Dus het is wel goed voor me. Je gebruikt alle spiergroepen.
Dirk-Jan gaat volleyballen in de gymzaal, ook overgehaald op de nieuwjaarsreceptie. Heel gezellig hoor, verzekert hij. ‘En samen zitten we ook nog op een popkoor. In mei hebben we een concert. Daarnaast zit ik nog in een zangensemble met vijf andere mannen. Dat is een uit de hand gelopen hobby. We hebben ons afgescheiden van het popkoor en noemen ons The Fellows. We hebben al twee keer een eigen theaterprogramma gehad in Ede…. Daarnaast treden we op in tehuizen en zo. We zingen van jaren zestig muziek tot hedendaagse popsongs. Margreet ver- zorgt wel de kleding en zo. We hebben ook al een keer hier in het dorpshuis geoefend. Maar we zoeken geen leden want voorlopig is onze club hecht en op elkaar ingesteld.’
Margreet eindigt ons babbeltje met:
‘We missen hier wel een koor. Er zijn hier heel veel verenigingen maar geen koor, jammer. Dus zingen we voorlopig maar bij ons Popkoor Future.’