Vrij zijn……..
Soms heb ik afspraken. Daar moet ik dan iets
mee. Nakomen, afzeggen of gewoon negeren.
Diegene met wie ik de afspraak heb in ieder geval
op de hoogte stellen van mijn besluit. Dat is duidelijk, eerlijk en wel zo netjes. Tegenwoordig doe
ik dat makkelijker dan vroeger. Afzeggen bedoel
ik dan. Toen wrong ik me nog wel eens in allerlei
bochten om maar niet de ander teleur te stellen.
Zakelijke afspraken, gerelateerd aan mijn toenmalige werk, kon ik niet zomaar negeren. Afspraak is afspraak! Soms zaten er collega’s te
wachten op mijn aanwezigheid of op iets wat ik
moest aanleveren. Zakelijke en persoonlijke belangen speelden daarbij zeker een rol. Voor mijn
carrière of voor de collega’s en/of de studenten.
Soms ook gewoon “een heilig moeten”. Als je
niet meer werkt, blijft dat eigenlijk bijna net zo
goed gelden. Afspraken zijn niet alleen zakelijk,
goed voor je werkgever of voor je eigen bedrijf.
De hele samenleving drijft op afspraken. Hoeveel
afspraken heb jij deze maand? Ga je ze nakomen?
Hoeveel moet of wil je er afzeggen? En waarom?
Omdat je gewoon ff geen tijd hebt? Of omdat je
er geen zin in hebt?
Wij leggen elkaar wel eens wat “verplichtingen”
op. Soms terecht, soms vanuit een machtspositie
en soms zomaar. Misschien zelfs onbedoeld/ongewild. Kijken of mensen ons willen volgen. Heb
jij gestemd? Waarom? Onder de indruk van de
partijprogramma’s? De lokale politici? Of omdat
er een bevriend dorpsgeno(o)t(e) op de lijst
stond? Je hebt de vrijheid om te kiezen. Of om
niet te gaan. Ik maak ook weleens afspraken met
mezelf. Vreemd, raar? Zo ervaar ik het niet. Ik wil
actief blijven maar ook voorzichtig zijn. Niet meer
alleen op een dak klimmen. Geen gevaarlijke dingen doen. Geen zware klussen alleen klaren. Ik
ben geen dertig meer. Maar, ik wil nog wel heel
veel zelf doen. Niet afhankelijk zijn van anderen.
Vrij zijn!
Vrij zijn is niet alleen een vrije keuze. Natuurlijk
maak ik graag mijn eigen keuzes. Naarmate je zekerder wordt van jezelf, worden de afwegingen
persoonlijker en neem je wat makkelijker een besluit. Je hoeft niet meer aan iedereen verantwoording af te leggen. Hoezeer ik ook gewend was
dat te doen. Heel af en toe, gelukkig maar, is er
toch geen sprake van een vrije keuze. Dan ben je
afhankelijk van medici, de overheid of je directe
familie en/of je partner. Die laatste heeft vaak wel
een vinger in de pap. Als je dat niet wilt of accepteert, heb je op termijn wellicht nog meer vrijheid.
SMILE 😊