Column
Een keuze hebben
Ik had geen keuze bij mijn geboorte. Niemand trouwens. Waar kom je terecht? Hoe ziet jouw wereld eruit? Je kunt geluk hebben of pech. Pech als je vader toevallig koning blijkt te zijn? Je vader zal maar Poetin heten. Armoedzaaier of gelukzoeker zijn. Welgesteld of ver onder de armoede- grens. In het geld zwemmen of de zwemles niet eens kunnen betalen. Je zult maar kunnen kiezen uit verschillende huizen uit het familiebezit. Of…..snel aan het werk moeten en meebetalen aan de huur van je ouderlijk huis. Geen mogelijkheid om te gaan studeren. Soms heb je geen keuze en soms weet je, zeker in de eerste jaren, ook niet beter. Dit is het. Maar gelukkig kun je er ook gelukkig mee zijn of worden. Je draai vinden. Vrienden opdoen en genieten. Eigenlijk heb je niet zoveel nodig om je happy te voelen. Ja, een ge- zond lichaam, zeker! Maar daar heb je nu net weer geen keuze in. Je kunt het wel een beetje beïnvloeden, maar toch………
Op 15 maart blijkt het anders. Ik heb wel een keuze. Nou één…… nee net weer teveel wat mij betreft. Twee grote uitvouwbare vellen met namen en rugnummers. Er staat zelfs bij waar die kandidaten vandaan komen. Maar, boeien. Wat kan of moet ik daarmee? O ja, er staat ook een partij boven. Dat is beter, denk ik nog. Dan kan ik tenminste kiezen. Ik heb mijn vrouw gekozen omdat ze lief, mooi, jong en intelligent was en is. Vergeleken met mij tenminste. De mensen op die lijsten ken ik niet of nauwelijks. Slechts één plaats- genoot valt er te spotten. Sommige partijen die vermeld staan, ken ik wel. Van de krant en de TV. Maar daar word ik niet vrolijk van. Ze hebben alle- maal hun eigen verhaal. Als je goed luistert, zijn de verhalen precies hetzelfde. Alleen de zinnen staan in een andere volgorde. Slim of niet? Je kunt geen talkshow bekijken of er zit wel een politicus die tegen beter weten in probeert ons te overtuigen van wat het beste is voor dit landje.
Maar het is teveel. Ik heb een keuze maar ik weet het nog niet. Op het stembureau in het dorpshuis mogen de mensen achter het tafeltje je geen advies geven. Er komen wel veel dorpsgenoten op- dagen. Een soort reünie. Grappige, spontane ontmoetingen en gesprekken. Van de sfeer heb ik in ieder geval wel genoten. Maar wat het mij en jou oplevert……? Nieuwe ronde, nieuwe kansen, nieuwe mensen, nieuwe partijprogramma´s en nieuwe beloftes. Want er moet wat gebeuren, hoor ik je denken. Wat een zooitje, we kennen de veel voorbij komende onderwerpen. Zal ik ze herhalen? Nou vooruit, nee, toch maar niet, je weet het wel. Ik word al moe en wanhopig als ik de TV aanzet. Niet doen dan, laat uit dat ding. Ga wandelen en genieten of zet een leuk stukje muziek op. Zeker, de hype: luister naar een podcast, dat kan. Maar ook daarvan gaan er teveel over de ons opgelegde problemen. Ontspannen in stilte, wandelen door het bos en illegaal, een stuk langs de dijk. En toch zullen we door moeten en problemen zien op te lossen. Misschien een nieuwe ploeg mensen? Toevallig heb ik gehoord dat boer Koekoek en de heer Janmaat niet meer beschik- baar zijn. Pim Fortuin ook niet. Wie gaan het dan wel aanpakken? Zijn de leden van een nieuw fris kabinet al geboren? En in welk nest? Voorbereid om minister te worden? Geschikt? Wie zal het zeggen. Ik niet. Hoewel ik weer eens geprobeerd heb een andere partij te stemmen. Je weet maar nooit. Toch?