Wachten…………………
Eén van de bezigheden die ons in ons leven de meeste tijd kosten. Als het een prettige bezigheid was, dan konden we ermee leven. Maar in de meeste gevallen kost het ons veel negatieve energie. “Wachten tot je een ons weegt”.
Je hebt iets aangevraagd of besteld, nog een keer gebeld en gemaild. Nagevraagd of het bij anderen ook zo lang duurde. Je krijgt “medestanders”. Zij wachten ook. Ze winden zich op of berusten erin. Nee, dat klopt: de belasting is er als de kippen bij als ik moet betalen. Maar als ik van hen iets moet ontvangen, zijn ze niet bereikbaar. Dan kan ik wachten! Ik word er niet vrolijker van. Wij zijn gewend om op onze wenken bediend te worden. De wereld gaat snel. Internet moet nog sneller worden. Soms hebben we wel een beetje geduld. Als we met de kinderen of de kleinkinderen naar de Efteling gaan: “De wachttijd vanaf hier bedraagt twintig minuten!” Als we met een groepje naar een festival gaan: wel een beetje duwen maar we staan in de rij. Zelfs bij het bemachtigen van kaartjes voor iets speciaals hangen we uren in de wacht. We zullen en moeten een goed plekje. Als ik de vierdaagse zou willen meelopen, moet ik een tijd in de wachtrij voor een startbewijs. Dat hebben we er dan wel weer voor over. Vreemde wezens, die mensen.
“Wacht nou eens FF, ik kan het je uitleggen”. Vast wel eens gehoord? Ik tenminste wel. En, was je er altijd blij mee? Ik niet. De toon waarop het gezegd wordt, spreekt vaak boekdelen. Dan wil je eigenlijk niet meer wachten. Direct of niet. Liever niet zelfs. Vreemde kostgangers, die mensen.
“Wacht even, mijn collega komt zo bij u”. ook zo’n tenenkrommende dooddoener. Je ziet mensen op het terras: later gekomen en eerder aan de drank. “Geduld is een schone zaak”, hoorde ik vroeger thuis vaak zeggen. Toen had ik het geduld helemaal niet. Je bent jong en je wilt wat. Liefst van alles tegelijk. Niks missen. Je moet alles meegemaakt hebben. Overal bij geweest zijn.
Alsof je leven ervan af hangt. “Leef, alsof het je laatste dag is”. Wat een vreemde vogels, die mensen.
Waar wacht jij nog op? Iets waardevols? Iets spannends? Iets wat hard nodig is? Iets waar je op hoopt? Iets waar je eigenlijk niet op zit te wachten? Iets wat je liever nooit zou willen horen of krijgen? Hoe verschillend kun je aankijken naar het proces van wachten. Hoe anders kan het je leven beïnvloeden. Positief en negatief. Voor iedereen anders. Hoe verschillend, die mensen.
Wachten op iets wat je weet dat komt, maar waar- van je ook weet dat het niet best is. Je gedachten gaan alle kanten op. Wat kun je nog, wat wil je nog? Wat kan er terecht komen van al mijn plannen? Je piekert je gek. Van de zijlijn zoiets meemaken, is al verontrustend, zorgt voor spanning en dus vaak voor emotionele taferelen. Dat is goed maar ook moeilijk. Dan kan wachten niet lang genoeg duren of soms toch nog veel te lang. Wat zitten ze toch vreemd in elkaar, die mensen.
Een simpele definitie van wachten is zo gegeven. Iedereen snapt hem direct. Van klein tot groot.
Zelfs onze huisdieren weten vaak wat wachten is. En toch……. is het voor iedereen weer anders. Het moment en het fenomeen waarop we wachten bepaalt ons gedrag daarin. Dus kan ik niet anders dan mezelf afvragen: “Waar wacht ik op?” Waar wacht jij op? Sterkte en succes! Ik hoop van harte voor je dat het of nog heel lang duurt of juist maar heel kort. Voor iedereen weer anders.
Mooie wezens, die mensen!
Smile