Volksvermaak
Soms kan ik niet op de juiste woorden komen. En…soms kom ik niet uit mijn woorden. Ik stotter nog net niet, maar breek wel mijn nek over alles wat ik wil zeggen. “Je praat teveel, wilt teveel en te snel”, zeggen ze dan. Dat zal best. Maar dat was vroeger! Ik vind mezelf aanmerkelijk rustiger geworden. Wind mezelf niet meer zo snel op. Alhoewel… hangt natuurlijk af van wat er op
mijn pad en in mijn belevingswereld komt. Maar ik heb ook geleerd: “Als je er geen invloed op uit kunt oefenen, laat het dan gaan!” Zonde van je energie. Beetje jammer als je er last van hebt, maar het gaat snel over.
Slechts een paar dingen die je echt raken, blijven wel een poosje hangen. Maar niet getreurd! Nederland barst van de therapeuten, psychologen, raadgevers, waarzegsters, advies- en relatiebureaus, online hulptroepen, vrienden en familie- leden, vage kennissen en welwillende medeburgers die altijd bereid zijn hun gratis en goedbedoelde advies te ventileren. Daar kunnen we ons voordeel mee doen. Als dat niet direct lukt, kun je nog meedoen aan diverse tv-program- ma’s. Daar helpen zij je je ware aard te leren ken- nen, de ware partner te zoeken, je identiteit te bepalen, je sterk in je schoenen te laten staan, je grenzen te verleggen, van je verslaving af te komen, je spelgekte te ontdekken en vanzelfsprekend heel aantrekkelijk: je eigenwaarde te heroveren door prachtige prijzen in de wacht te slepen met het oplepelen van wetenswaardigheden, ken- nis van de wereld, de muziek, de geschiedenis, de politiek, de sport of de actualiteit en niet te vergeten de optredens, prestaties en gedragingen van bekende Nederlanders. Gefeliciteerd! Je weet er belachelijk veel van. Voor de betreffende omroep kijkcijfer verhogend en dus interessant, voor de kijker wellicht tot verbeelding en/of verbazing leidend maar niet in de laatste plaats dus: volksvermaak!
Ooit, in een ver verleden heb ik er zelf aan mee- gedaan. “Zo vader, zo zoon” heette het. Kennelijk had ik toch net iets te weinig van de genen van mijn vader tentoon gespreid. Het panel faalde in deze. Geen match volgens hen met mijn eigen vader. En toch…..zie ik bepaalde trekjes van hem in mijzelf. Hij sprak ook veel. Liefst niet over zich- zelf of over de kinderen maar over zaken in het dorp, de EHBO, de kerk, de jeugd, de politiek.
Over ons en met ons was hij niet zo spraakzaam, ook niet over hoe hij de eindjes aan elkaar moest knopen met zes kinderen en een inwonende schoonvader die zich maar wat graag bemoeide met de opvoeding van zijn kleinkinderen. Toen dus niet zo’n lollig huishouden, maar voor ons, mijn zussen en broers, zijn nu de verhalen uit die tijd een vorm van: volksvermaak! Dat volksvermaak lijkt in deze tijd soms ver te zoeken. Zo vlak voor de kerst hebben we betere jaren gekend.
Jaren waarin we meer ontspannen onze eigen wereld en de wijde wereld om ons heen konden bekijken. Er gebeuren dingen waarop ik geen invloed kan uitoefenen. Laten gaan dan maar ?
Dat vreet toch wat aan me. Meer zorgen dan ver- maak? Ligt dat volksvermaak in deze tijd nog binnen handbereik? Met kerst staan we vaker ergens bij stil.
Ondanks alles: Fijne feestdagen!
| Smile | |