Nieuwe kansen
Het is al weer 2023. Bijna iedereen zegt of heeft het gevoel dat de tijd vliegt. Als je fulltime werkt, maar ook als je niet veel meer moet, verstrijken de dagen, weken, maanden snel. Soms omdat we onszelf druk maken, soms omdat we net doen alsof we druk zijn. We praten, vergaderen, over- leggen wat af. We leven immers met z’n allen in het poldermodel. Dat betekent dat we wel moe- ten. Ons land zit vol met sprekers en is dringend op zoek naar luisteraars. Mensen die echt kunnen luisteren dan natuurlijk. “Geen woorden maar daden”, was zo slecht nog niet bedacht. Maar het lijkt er niet van te komen. Het praten hebben we nagenoeg allemaal onder de knie gekregen. Voor sommigen is dat echter niet genoeg gebleken. Je woorden kracht bij zetten is hip. Maar dan helaas wel met de verkeerde daden. En…..je weet het al: veel landgenoten hebben dit gedrag overgenomen alsof het ons cultuurgoed is geworden. De straat op, de stadions in, naar het Malieveld, de A12 op en naar andere plekken waar veel sprekers bij elkaar kunnen zijn. Demonstreren is zo in, dat het eigenlijk allang uit zou moeten zijn. Al moet ik stiekem toegeven dat ik af en toe geniet van de teksten die demonstranten bedacht heb- ben. Niet gehinderd door enige taalkennis. Druk opleggen, je druk maken, de druk voelen, de druk opvoeren en druk uitoefenen, we zijn er maar druk mee.
Als je toevallig iets leuks wilt gaan doen, worden de agenda’s getrokken. Ach, jammer, helaas, balen, da’s pech, dan kan ik net niet. Eind van de maand heb ik nog een gaatje. Ik moet wel FF iets verzetten, maar…dan gaat het waarschijnlijk lukken.
Het afgelopen jaar hebben we inderdaad nogal wat voor de kiezen gekregen. Gezamenlijke el- lende en gebeurtenissen die politiek, sociaal en economisch behoorlijk wat impact hadden/heb- ben. De enigen die garen spinnen bij alle ellende zijn de TV-zendgemachtigden. In welk programma gaat het niet over grensoverschrijding? Helaas zijn/waren er daarnaast ook nog voor meerdere dorpsgenoten persoonlijke tegenvallers en verdrietige zaken. De naweeën ervaren we met z’n allen. Af en toe proberen we ons ei kwijt te raken. Bij de club waarvan we lid zijn bijvoorbeeld. Heftige discussies zijn ook daar soms niet van de lucht. We schrikken soms van elkaars reacties.
Sommige zaken raken ons wel degelijk in het hart. Als de lucht daarna maar weer geklaard wordt, is het acceptabel. Op kritiek leveren en op tegen- spreken staat geen straf. Op “niet luisteren” zou dat wel moeten zijn. Als ik op school een uitbrander kreeg, vertelde ik dat thuis mooi niet! Anders kreeg ik het daar nog een keer zwaar te verduren. Tegenwoordig heeft iedereen gelijk!? Dat kost energie! Misschien zijn we daardoor wel een beetje moe(deloos). Kan het nog wat worden? Is er nog hoop? Gaat er wat veranderen/verbeteren? Staan er nog wijze vrouwen/mannen op?
Gaan we elkaar nog begrijpen? Helaas, ik laat ook wel graag van me horen en ben niet bang om ergens “op te treden”, mee te doen aan volksvermaak maar: ik sta niet op de kermis in een donker tentje, met een hoofddoek om en turend in een glazen bol.
2023 is begonnen. Als we zin hebben, kunnen we nog meedoen. Inschrijven is niet nodig. Iedereen is welkom of je je nu wel of niet actief kunt herinneren of je er in 2022 of eerder al bij was. Of je wel of niet drie of vier keer ingeënt en dus bijna immuun bent. Of je wel of niet in de politiek zit of wilt (gaan) zitten. Of je wel of niet werkt of doet alsof. Of je hulp nodig hebt of hulp wilt geven. Of je spreker of luisteraar wilt zijn. Denker of doener. Slijk-Ewijk heeft je nodig!
Ik wens jullie een mooi en gezond 2023!
| Smile | |