SORRY !?
Aan een behoorlijk aantal inwoners van Zetten
e.o. Jullie waren toen nog zo klein. Tussen de drie
en acht jaar waarschijnlijk. Het was in de periode
van 1975 tot 2000. Ik vond het leuk contact met
jullie te hebben. Met alle plezier nam ik jullie even
op schoot. Sommigen schrokken daar wel van en
keken benauwd en heel soms zag ik een traantje.
Maar, om het goed, althans iets beter, te duiden:
gelukkig waren jullie ouders dicht in de buurt.
Sterker nog: zij stimuleerden het. En ik was niet
alleen met jullie. Mijn assistenten waren er ook
bij. Voor nu onbegrijpelijk maar zelfs de winkeliersvereniging ondersteunde mijn activiteiten.
Zelf vond ik het nodig om mij enigszins te vermommen. Een witte baard en een lange mantel
verhulden mijn ware ik. Nu, anno 2022, zou ik er
niet meer mee weg komen. We leven in een anderhalve meter samenleving. En niet alleen door
de corona. Alles wat dichterbij kwam/komt, wordt
gemeld en als “fout” betiteld. Lastig! Soms terecht dat er kritisch gekeken wordt. Dat blijkt wel
uit alle commotie van de afgelopen maanden.
Niet alles kan en mag zomaar. Terecht.
Vorig jaar maakten wij een stok van anderhalve
meter. Aan het eind hingen wij het cadeau voor
de verjaardag van onze kleinzoon. Vanuit het dak
van de cabrio reikten wij hem, voor in hun oprit
wachtend, zijn cadeau. Weken later liep hij nog
met die stok. Anderhalve meter! Het kan een obsessie worden of een gewoonte. Afstand houden!
En toch heb ik er wat tegen. Ik ben nog steeds iemand die graag een knuffel geeft en ontvangt.
Kan dat dan nooit meer? Kun je nooit meer iemand spontaan even aanraken? Krijgen we een
kille wereld? Ik hoop het niet. Liefde en aandacht
heeft toch iedereen nodig? Mijn vader reed vroeger in zijn Dafje met achterop de tekst: “Heeft u
vandaag uw kind al geknuffeld?” De programma’s op televisie lijken elkaar tegen te spreken. Alle zenders proberen zo objectief mogelijk
nieuws vanuit verschillende kanten te brengen.
Maar soms blijkt de berichtgeving ook heel suggestief. In het ene programma wordt uitgebreid
ingegaan op het feit dat je van elkaar af moet blijven en in andere programma’s krijgen ze de opdracht elkaar diep in de ogen te kijken en elkaar
even aan te raken. Als je nuchter nadenkt, snap je
echt wel wat er op dit moment speelt.
En toch hoop ik dat wij er straks weer wat normaler mee om kunnen gaan. De anderhalve meter is
eraf! Hoef je niet bang meer te zijn als er iemand
binnen de anderhalve meter komt? Je hebt elkaar
soms even echt nodig en behoefte aan contact
blijft. Je bent er zelf bij en wij leven in een steeds
mondiger geworden wereld. In het kader van
respect kunnen we echter nog best wat leren!
Misstanden moeten aangepakt, dat is zeker. Voor
iedereen moeten we een veilige wereld creëren.
Ik hoop van harte dat anderhalve meter toch niet
stiekem een nieuwe standaard wordt waarmee
absoluut niet te spotten valt. Bepaal samen de afstand die je nodig hebt!
Sorry, dat ik die lieve, tere kinderzieltjes af en toe
heb laten schrikken. Sorry dat ik liever wel wil
knuffelen. Sorry dat ik definitief van die anderhalve meter af wil. Sorry dat ik graag onbevangen
wil leven en genieten. Het leven is maar kort en
dus raad ik jullie aan eruit te halen wat erin zit. Ik
probeer het ook. Maar ook voor dat succes heb je
elkaar hard nodig. Maak er wat van en geniet!
En…..sorry voor dit ongevraagde advies
SMILE 😊