Vals zingen……..
Soms zit het mee, soms zit het tegen. Graag zou ik alles van te voren willen weten. Maar dat lukt niet altijd. Mijn zomervakantie is geboekt. Kram- peren in Italië. Het hele jaar krom gelegen om veertien dagen krom te kunnen liggen. Wat mij betreft wordt het schitterend weer eind juli/begin augustus. Regenpakken nemen we bewust niet mee. Hopen en vertrouwen heet dat, op de op- warming van de aarde. Of gokken. Het KNMI, de waarzegsters en Jomanda hebben nog weinig concreets over de verwachtingen te melden. Was het dat maar alleen. Nu lees ik namelijk weer dat er beren in Trentino rondlopen. Lekker dan! Be- renpakken dan maar? Potten honing in de rugzak? In ieder geval pakken we alle goedbedoelde adviezen in. Je weet maar nooit. Zoveel Nederlanders, zoveel ervaringsdeskundigen, maar ook zoveel betweters. Zo worden we tegenwoordig ook opgevoed door de TV. Tenslotte zitten we allemaal in de jury. Commentaar leveren is immers een leuk tijdverdrijf. Kritiek leveren is net zo populair. Makkelijk vanuit je luie stoel. Zittend op een terrasje. Een machtig tijdverdrijf als er nieuwe gasten op de camping komen die voor het eerst hun (voor)tent opzetten. Stokken nog niet ge- merkt of genummerd. De meeste echtelijke ruzies ontstaan op een zonnige camping. Voor de al ge- settelde gasten is het genieten! Pas op het aller- laatste moment schiet er een buurmens (!) te hulp. Weer een crises bedwongen. FF rust. Even wat anders.
Wat vind jij van het songfestival? Is er nog hoop? Drie keer is scheepsrecht! Maar ja, als je geselecteerd bent om voor je land uit te komen, mag je verwachten dat je kwaliteit levert. Dat je een aardig moppie kunt blèren, toch? Als ik op maandagavond een bal verkeerd raak, word ik al uitgejouwd. En dan ben ik toch maar een ouwe amateur die nog nooit in de eredivisie of in welke divisie dan ook heeft gespeeld. Ik mocht er alleen naar kijken. Kijken hoe o.a. Zwerver, Van de Goor en Blangé knetterhard serveerden en smashten in1996. Het leek en het bleef een jongensdroom. Gelukkig maar voor de fanatieke supporters en de club.
Een beetje zingen kunnen veel mensen wel. In de badkamer, tijdens het carnaval, bij een bruiloft het door ome Jan gemaakte versje. Dat lukt nog wel. Maar optreden? Is toch wat anders. Misschien wel twee miljoen kijkers/luisteraars. Net zo kritisch als de jury. Conclusie: brandhout. Dat hakt erin. Zeker weten.
Makkelijk hoor. Kritiek leveren. Ja, nou en of. En vermakelijk ook. Als het maar geen kritiek op mij is. Oké, dan moet ik maar niet vals zingen, de bal raken en de stokken op de juiste manier in elkaar steken. Onder de radar blijven. Zodat de hunters mij niet in het vizier krijgen. Af en toe een spelde- prik geven, in de vorm van een liedje, wat kritieke noten, een prikkelend stukkie, blijft lekker!
Vals zingen lukt mij ook. Zonder al te grote in- spanning. Ik heb er geen in-ears voor nodig. Je kunt mij er makkelijk op betrappen. Maar soms zing ik wel enthousiast. Is dat genoeg? Niet voor een vol Gelredome met hossende menigte van links naar rechts of voor zwemtalenten in een bad vol Bacardi-lemon. Ik kan niet eens zwemmen.
Ook al niet, nee. Wat kan ik eigenlijk wel? Commentaar leveren en zeiken over het weer, de politiek, de toestand in de wereld, Tv-programma’s, de gestegen prijzen, de belasting, de troep langs de weg. Teveel om hier op te noemen. Eigenlijk zing ik dus ook behoorlijk vals. Kies dan zelf maar waar je naar luistert. Er is genoeg de moeite waard om aan te horen. En te zien natuurlijk. Ik koppel de vouwwagen eerst maar eens aan voor een voorjaarstripje naar het hopelijk iets warmere zuiden van ons kikkerlandje en ga natuurlijk ook voor de nieuwe buren op de camping!
Ik wens jullie een mooi en zonnig voorjaar!