Vakantiestress

“Kent u dat gevoel……?” vroeg dominee Gremdaat zich regelmatig hardop af.

 Vooraf …..

Waarheen, wanneer, hoe, met wie? Cruciale vragen waar het in nagenoeg ieder huishouden over gaat . Niet alleen in juni, juli en augustus. Nee, veel en heel veel eerder. Soms zijn de eerste irritaties al voelbaar in december.

We moeten namelijk vroeg boeken, anders zijn we zeker te laat! Geen plek meer in een of andere “herberg”. Waarom laten Cor en Corrie nu niets van zich horen? Ze zouden toch weer mee? Wat willen zij eigenlijk? Wanneer hebben zij vakantie? Toch niet weer zoals vorig jaar hè? Kunnen we niet stiekem alvast iets bespreken? Gaan we eindelijk een keertje samen. FF rust, blij dat de kin- deren ook niet meer mee willen. Gaan we weer met de caravan of pakken we dit jaar een huisje? Met die sleurhut kost het altijd meer tijd dan je denkt. En meer benzine ook. En in Duitsland wer- ken ze altijd aan de weg. (Zouden ze hier eens moeten doen!) Een cruise is ook nog een optie, maar wel een dure om overwegend water te zien. Zouden we Truus en Teunis niet een keer mee kunnen vragen. Die kaartavondjes zijn altijd bere- gezellig. Een simpel hotelletje in de bergen, rust en ruimte na wederom een hectisch jaartje toch? De opties vliegen nog wat heen en weer voordat de kogel door de kerk is.

Het is zover….

We vertrekken ‘s avonds, dan rijden we in één keer door. Geen last van files, dachten we. Alleen last van milieuactivisten die bij de Brennerpas de weg blokkeren. Er is altijd wel ergens iets te doen. Toch maar naar de camping. Vrijheid, niet gebonden aan ontbijt-, lunch- en dinertijden. En, ik ben geen waterrat, dus die cruise…….niks voor ons.

Wel 1050 km, want we willen de zon. Veertien dagen eerder en 75 km verder, hadden we gratis ijsballen gehad. Kloteweer, plat gezegd. Gedoe met repatriëren en de verzekering. Dat hoorden we van bekenden en we lazen het in de krant.

Hoezo: “Fijne vakantie!” We moeten er zelf iets van maken. Maar nu, we zijn er net en blijken al iets vergeten te zijn. Gasfles. Jammer dan? ! Ondanks dat wordt het gezellig. We vermaken ons met vaak dezelfde onbenulligheden die we thuis ook kunnen hebben. Stad in, winkelen, fietsen in een mooie omgeving. OK, wij hebben geen bergen. Dus, leuk hier. Net als bij al die andere dorpsgenoten die op social media al melden waar ze zitten en hoe druk het op Schiphol is. Toch vliegt er wel eens iemand eerder terug. Voor werk dat toch moet gebeuren of voor trieste familie- omstandigheden. Het is niet anders. We moeten het toch zelf doen.

Weer thuis…..

Uitgerust of niet. We zijn er weer. De was, de caravan, de auto, alles moet schoon. En een beetje snel want maandag roept de plicht weer. Het gewone leven, weet u wel. Och jee, de tuin, die heeft er wel onder geleden. Dankzij de regen heeft het onkruid alle mogelijkheden aangegrepen zich te laten zien. De komende zaterdagen zitten weer vol. En nog niets gezegd over de ver- jaardagen die we gemist hebben. Toch maar FF langs. Gelukkig is de hond blij dat we er weer zijn. “Herkent u dat gevoel….?”