Tandheelkundige zorg bij Truffel in Duitsland
Omdat ik mij heb toegelegd op de zorg voor hobbyvarkens, ontvang ik regelmatig aanvragen uit Duitsland, België, Suriname en andere delen van de wereld. Vaak zijn het Nederlanders “in den vreemde”, maar ook niet-Nederlanders weten mij te vinden via sociale media en YouTube. Varken Truffel, ongeveer 8 jaar oud uit Emmerich, is voor mij redelijk bekend. Een jaar geleden heb ik daar een gebitsbehandeling gedaan, en dat was wel nodig! Een losse hoektand werd verwijderd na een uitgebreide gebitsreiniging. Het jaar daar- voor was het ook al raak!
Nu ging het weer niet zo goed. Truffel ruikt “niet lekker” uit zijn bek en wil geen harde dingen eten. Deze stank kan uit zijn bek komen of uit zijn maag. Gezien de problemen in het verleden lijkt een gebitssanering weer noodzakelijk. Ik maak een afspraak en ga met het pontje achter mijn huis in Doornenburg richting Duitsland. Via een paar mooie “binnenpaadjes” en vier spoorweg- overgangen kom ik bij het huis van Truffel.
Truffel is geen gewoon varken, maar de “prins” van dit prachtige huis. Hij heeft een eigen tuinhuis, een enorme tuin en kijkt ’s avonds televisie op de bank naast baas Mart, die hem de hele avond knuffelt. Varkensmoeder Monique is erg gespannen voor mijn komst en weet dat Truffel onder narcose moet om in zijn bek te kijken en zijn gebit te kunnen behandelen. Het liefst zou ze de hele narcose alsnog afzeggen. Ze wil ook niet bij de ingreep aanwezig zijn!
Ik maak de narcoseprik klaar in de keuken, en we gaan naar de woning van Truffel, die in een dik laag stro ligt. Mijn stem zorgt voor lichte paniek bij Truffel, die niet van deze dokter-tandarts houdt. Maar binnen twee seconden zit er een slaapprik in zijn nek. Even een pittige protestknor! We laten Truffel tien minuten alleen, en na een kop koffie kunnen we in de bek kijken van Truffel, die in diepe slaap is. Er zit een flink gat in zijn linker onderkaak waar heel veel vieze, stinkende pus in zit. De enorme stank herken ik als “rot bot” dat voor een deel is opgelost. Ook een forse tand zit los, en van de helft van de onderkaak is niet veel over. Komt dit nog goed?
Voor de eigenaren is er geen keus: “Alles proberen, maar Truffel mag geen pijn hebben.” Dat is lastig, maar de boodschap is duidelijk: “Doe het beste voor Truffel!” Dit is voor mij geen dagelijkse klus. Maar eerst de losse tand met veel “wrikken” eruit, dan het gat in het bot uitgebreid spoelen met gedesinfecteerde vloeistof. Gelukkig draag ik handschoenen om te voorkomen dat de stank in mijn huid trekt. Dan een antibioticatablet in de wond dat specifiek werkt tegen botinfectie! Verder pijnstillers en antibiotica voor de komende 10 dagen.
Monique komt af en toe om de hoek kijken of het wel goed gaat met Truffel in zijn diepe slaap. De ademhaling is rustig, de verwarming staat aan, en na een uur werken op onze knieën ronden we de behandeling af. Ik laat vloeibare pijnstillers en antibioticatabletten voor 2 weken achter, naast een langwerkende penicilline-injectie. We hebben in de middag telefonisch contact over het wakker worden, en de volgende dag heeft Truffel weer eetlust. Na het stoppen van de kuur gaat Truffel weer achteruit en gaat weer uit zijn bek stinken.
Komt de vraag “Doorgaan of afscheid nemen?”
Uitgebreid overleg met de eigenaren en een tien- tal berichten in de “Hobbyvarkens-dierenartsen- overleg-app.” We gaan door! Een tweede spoeling van de onderkaak onder narcose voer ik uit en zie dat het kaakbot aan het genezen is. Een verlengde antibioticakuur en aangepast (zacht) voer moeten Truffel er overheen helpen. Hij heeft nog wel wat spek over, dus kan wel even wat minder eten dan anders.
Weer twee weken later krijg ik filmpjes en appjes van de eigenaar dat het “HELEMAAL GOED” gaat met Truffel! Gelukkig maar, want na mijn inzet is resultaat wel leuk. Helaas loopt het ook vaak anders af!
Peter Klaver