Tijger in Duitsland
In mijn jonge jaren was ik bijna 15 jaar dierenarts van Artis in Amsterdam, maar ook veel in de meeste circussen in Nederland. Er waren toen nog veel leeuwen, tijgers en beren. Maar soms nog gekker, giraffen, nijlpaarden en soms kleinere apen. De omstandigheden voor de dieren waren niet altijd geweldig, maar de mensen van het circus waren wel heel betrokken. Door de opkomst van diverse dierenbeschermingsorganisaties en Partij van de Dieren werden de regels in Neder- land verscherpt en verdwenen de exoten naar buitenlandse circussen.
Richard Evers uit Oosterhout bracht in 2013 enkele jonge tijgers met de fles groot van Circus Belly Wien, waar ik toen jarenlang de vaste dierenarts was. Ook deze jonge tijgers kwamen af en toe bij mij in de dierenkliniek in Dodewaard voor vaccinaties en andere gezondheidscontrole. Maar wel vaak op zaterdagmiddag als iedereen weg was! Dat verstoorde de normale gang van zaken in de wachtkamer het minst.
Mijn contacten met Richard waren beperkt de laatste jaren omdat door de gewijzigde wetgeving het “showen” van tijgers in Nederland verboden was. Daarom kwamen deze tijgers terecht bij een Duitse uitbater, die met een groep tijgers naast speeltoestellen en springkussens rond trok.
Totdat een paar weken geleden mijn mobiele telefoon ging tijdens het zaterdagochtend spreekuur:
“Kan je nu naar Duitsland komen want een van mijn tijgers is heel slecht en ik kan hier geen deskundige dierenarts vinden. Ik app je het adres. Het is 150 km rijden, ongeveer 2 uur als je het gaspedaal weet te vinden”. Ja, makkelijk gezegd, maar ik heb nog wat huisbezoeken staan na het spreekuur en ook nog weekenddienst. Rondje bellen, afspraken afzeggen, zieke tijger is een goede smoes! En tot 7 uur in de avond is er een vervanger voor de spoeddienst.
Spullen gepakt. Blaaspijp gecontroleerd, pijltjes mee, 10 liter infuusvloeistof, narcosemiddelen, steriele ok-set voor grote dieren. Gelukkig heb ik altijd een gasnarcose-machine in de auto staan, maar daar doe ik meer geiten en alpaca’s op locatie mee dan tijgers en leeuwen de laatste jaren!
Toen nog even een zak mueslibollen en een pak karnemelk als “autolunch” en Peter gaat op tijger- safari. Altijd weer spannend, zo’n actie!
Na ruim 2 uur rijden en een beetje tussen de wegwerkzaamheden door kom ik bij een soort speelpark bij een benzinestation en een aantal wagens voor leeuwen en tijgers. Ik bel 5 minuten van te voren, zodat ik opgehaald kan worden bij de ingang en mijn auto redelijk dicht bij de ziekenboeg met de tijger kan zetten. Ik stap via een wankel trapje de wagen binnen en zie drie personen op de knieën bij een doodzieke liggende tijger zitten. De blaaspijp is echt niet nodig. Twee mensen verlaten de kleine ruimte, zodat ik even een kort lichamelijk onderzoek kan uitvoeren.
De tijger is in shock, geen koorts, reageert nauwelijks op mijn binnenkomst, sterk uitgedroogd en heel bleke slijmvliezen. Bij navragen blijkt het dier al een dag of vijf heel slecht te eten, maar is sinds gisteren “in elkaar gestort”. Het lijkt een neurologisch probleem in het hoofd, hersenbloeding of iets wat er op lijkt! De dierenartsen in de buurt hadden geen “tijgertrek”. Een dierenarts gespecialiseerd in wildlife uit Hamburg (8 uur rijden) zou al een tijd onderweg zijn, maar bij na- vraag kan dat nog wel uren duren voordat ze er is!
Ik begin met een anti-shocktherapie, liters infusen en een flinke pijnstiller- ontstekingsremmer en vitamine B-12. Ik overleg met de Duitse eigenaar dat de tijger, rond de 11 jaar oud, het heel slecht heeft! En het hier in de circuswagen zeker niet gaat redden. Maar vervoer naar mijn kliniek in Dodewaard is ook te ver, naast de wettelijke problemen van een zieke tijger meenemen naar Nederland op zaterdagmiddag. Lokaal kan er niets geregeld worden in een geavanceerde kliniek en terwijl we praten zakt de patiënt steeds verder weg.
Ik geef aan dat euthanasie op dit moment mij de beste optie lijkt als er geen dierenziekenhuis met laboratorium en echo / röntgen in de buurt voor handen is? Maar de Duitse eigenaar wil wachten op zijn vaste dierenarts! Daar heeft hij vertrouwen in omdat hij deze vrouw al jaren kent. Daarnaast moeten er allerlei papieren ingevuld worden voor “verklaring van overlijden” voor de Duitse wet. Ik ben daar als Nederlands dierenarts niet echt voor bevoegd en mijn Duitse taal op ambtelijk gebied is zeer beperkt.
De tijd tikt door en ik besluit het zieke dier en zeer verdrietige eigenaren achter te laten om toch weer rond 19.00 uur in Nederland te zijn voor de spoeddienst. Als ik in Venlo de grens over rijd gaat mijn diensttelefoon: “Dokter ik heb een kitten met diarree, kan u daar naar kijken vanavond?“
Ik geef aan dat ik nog “even bezig ben” maar rond negen uur in de avond haar kat zal behandelen als ze naar de kliniek komt. Gelukkig was deze patiënt na 2 dagen wel weer beter!
Peter Klaver.
Richard Evers uit Oosterhout met zijn jonge tijgers: 2014 https://www.youtube.com/ watch?v=1oJ3p5I9lgA&t=11s