Dokteren op grote hoogte
‘Mam, je moet wakker worden. Ze vragen of er
een dokter aanwezig is. Je moet je melden bij de
stewardess’. Ik was net in slaap gevallen in het
vliegtuig, doodmoe van de nacht ervoor waarin ik
de hele nacht alles eruit gespuugd had.
Ik hees mezelf overeind en meldde me bij de
dichtstbijzijnde stewardess die tot mijn verbazing
vroeg naar mijn dokterspasje. Die hebben we in
Nederland niet, en al had ik ‘m gehad, dan zou ik
‘m zeker niet meegenomen hebben op een vakantie met mijn gezin. Ik mocht weer gaan zitten,
ze wilden liever nog even wachten tot er zich wellicht een dokter meldde die wel een professioneel
bewijs bij zich droeg. Verbaasd nam ik weer plaats
in mijn stoel, ook wel opgelucht want dan was de
nood blijkbaar niet zo hoog.
Vijf minuten later stond ze weer naast me, of ik
toch mee wilde gaan, want er had zich niemand
anders gemeld. Ik trof een man aan met pijn in
zijn buik. Met behulp van de spullen uit de medische kit kon ik gelukkig concluderen dat er niets
ernstigs aan de hand was. De lage luchtdruk in
cabines maakt dat gassen in de gesloten holtes
van het lichaam uitzetten. Dat kan onder andere
leiden tot problemen met de oren, maar ook met
de darmen. Ik kon hem geruststellen.
Opgelucht zocht ik mijn stoel weer op. Daar trof
ik 3 paar nieuwsgierige ogen aan. Nadat ik man
en kinderen verslag had gedaan, sloot ik mijn
ogen weer. Eindelijk slapen!
Nog geen 10 minuten later, werd ik wederom
bruut verstoord uit mijn slaap. Ik opende mijn
ogen en zag vlak naast me een vrouw schokkend
in haar stoel zitten. Ik was meteen klaarwakker.
Een epileptisch insult. In een veel te krappe vliegtuigstoel. Ik had medicatie nodig, nu meteen! De
stewardess rende weg en ondertussen vroeg ik
haar vriendin of ze zelf medicatie binnen handbereik hadden. Dit bleek helaas alleen medicatie
te zijn om een insult te voorkomen, geen medicatie om een insult te stoppen. De stewardess
kwam terug met twee lijstjes medicijnen. Op het
eerste lijstje stonden medicijnen waar ik, als dokter die zich niet professioneel kon identificeren,
de beschikking toe had. Het tweede lijstje bestond uit medicatie die ik alleen mocht geven als
ik mijn dokterspasje kon laten zien. En je raadt natuurlijk al waar de medicatie op stond die ik nodig
had! Precies op dat moment kwam de vrouw
spontaan uit haar insult. Pfff, even diep inademen.
Zou ik die medicatie nou echt niet hebben mogen
geven als ze nog in het insult zou zitten? We zullen het nooit weten.
Medische problemen komen gelukkig niet vaak
voor in een vliegtuig. Schattingen lopen uiteen
van 1 op de 10.000 tot 40.000 passagiers. In ongeveer twee derde van de gevallen worden de
medische problemen door het vliegtuigpersoneel
zelf opgelost, in een derde van de gevallen wordt
hulp van een arts of verpleegkundige gevraagd.
Als arts of verpleegkundige heb je na vierentwintig intercontinentale vluchten 95 procent kans om
minstens één incident mee te maken.
Ik kan hopelijk weer zorgeloos vliegen, want ik
heb m’n portie nu wel weer even gehad.