Mijn Moestuin
Het zaaiseizoen is in volle gang.
Ik heb twee koude bakken. In één van de koude bakken had ik in het najaar andijvieplanten gezet. Helaas zijn er nog maar twee over. Balen, maar er is nu wel plek voor andere groente.
In de andere koude bak heb ik rucola en (raap)steeltjes gezaaid. Je kunt ze breedwerpig zaaien, m.a.w. al strooiend verspreiden over je teel bed. Je krijgt dan een veldje rucola en steeltjes. Maar ik ben toch van de rijtjes. Alles wat buiten het rijtje groei is on(gewenst)kruid. En het oogst ook een stuk makkelijk. Gewoon met de schaar het hele rijtje afknippen.
Binnen heb ik sla, andijvie, tomaten en snijbiet voor gezaaid. Het meeste kun je ook buiten in de volle grond zaaien, maar ik vind het prettiger om ze als plantjes in de moestuin te zetten. Binnen- kort ga ik wat bloemenzaden zaaien, speciaal als voedsel voor de bijen. Een deel daarvan heb ik gekocht bij Vreeken in Dordrecht.
Vreeken is een tuinwinkel zo als ik nog nergens heb gezien. Iedereen kent wel de ouderwetse boekwinkels die van boven tot onder volstaan met boeken. Jij vraagt iets en ze hebben het. Vreeken is zoiets voor tuinbenodigdheden, plan- ten, maar met name zaden. Ze zitten in een oud sfeervol pand. Buiten bij de entree begint het feest al, rekken vol dahlia’s. En binnen enorm veel rekken met zakjes zaad. Keurig gesorteerd per categorie en op alfabet. Via een krap gangetje kom je bij een buitenplaatsje achter het pand. Daar staan bijzondere planten. Nu hadden ze diverse citrus planten en de kiwibes.
Ze hebben zo veel, dat je omdat je niet kunt kiezen met bijna niks naar huis gaat. Of je gaat met veel te veel naar huis omdat ze zoveel keus hebben. Ik vind Vreeken echt een winkel die je eens in je leven moet bezoeken. Echt een belevenis.
Terug naar de koude bakken. De andijvie krijgt gezelschap van radijsjes. Als je beginnend moestuinier bent zeggen ze altijd: “zaai maar wat radijs dat lukt altijd”. Maar bij mij niet dus. Ik denk dat onze klei houdende grond vaak te hard is.
Daarom ga ik het deze keer in de koude bak proberen. Ik maak de rijen ca. een handbreedte (10 a 15 cm) van elkaar. In ondiepe geultjes verspreid ik in een rij de zaadjes. Vervolgens maar ik het geultje dicht, druk het lichtjes aan en geef ik het water. Dan raam erop en wachten maar. Bij dit weer zie je na ca. een week al de eerst plantjes opkomen. Zodra zich de eerste knolletjes vormen moet je gaan dunnen. De plantjes die te dicht op elkaar staan verwijder je. Dan krijg je mooie radijsjes.
Radijsjes heb je in verschillende vormen. Naast de rode bolvormige heb je ook langwerpige soorten. Sommige zijn rood met onderaan wit. Of hele witte, zoals de IJskegel. Dat deze af en toe verward wordt met de rammenas is niet gek, die lijken niet alleen uiterlijk op elkaar. Ze zijn net als de rettich familie van elkaar.
Het blad van de radijs kun je ook eten. Verwerk de kleinere bladeren in een salade of maar er pesto van.
Ik kon vorig jaar een paar bundels “mislukte” radijsjes bemachtigen. Die heb ik op zoet-zuur gezet. Lekker bij een rijsttafel, een stamppot of op een boterham met oude kaas. Of gewoon af en toe wat plakjes snoepen.
Ina (moes)tuiniert