De laatste vruchten van de tuin in 2023
De tuin is nu echt in ruste. Her en der nog wat resterende groente en jonge plantjes van uitgezaaide bloemen. Laatst nog lekkere raapsteeltjes geoogst. Ik had het idee dat ze wat pittiger smaakten dan de voorjaarssteeltjes.
Ik had op het werk nog een leuk gesprek over de raapstelen. De een eet de stelen en gooit het blad weg, want ja het heet toch steeltjes en haar moeder deed dat altijd zo. Zij vond het lekker dat ze knapperig zijn. De ander at liever het jonge blad als er nog bijna geen steel aan zit, want dat was zo lekker mals en zacht van smaak. Zo zie je maar weer, smaken verschillen.
Als je nu raapsteeltjes in de tuin wilt koop je gewoon wat zaad en zaai je het. De raapstelen van nu hebben geen knol, die produceren hoofd- zakelijk een stengeltje met blad en een klein worteltje.
De raapstelen van vroeger waren de jonge blaad- jes van knolrapen. Bijvoorbeeld als je ze in een donkere kist in zand bewaarde, dan liepen ze vaak toch iets uit. Doordat ze in het donker uitgelopen waren, hadden ze een wat bleke gele kleur. De snijbiet staat er ook nog prachtig bij. Zo mooi met de gekleurde nerven. Hoog tijd dat ik weer een snijbiettaartje met geitenkaas ga maken.
Het is me niet gelukt om de veldsla te zaaien. Dat ga ik buiten ook niet meer doen. Misschien binnen nog in een bak of zo. Gewoon omdat ik het heb en de natuur me regelmatig verrast.
De plek voor de jonge aardbeien ligt er al klaar voor de jonge stekjes. Nu nog een vrije dag vinden dat het niet zo hard regent.
Het tuinhuis is klaar voor de winteropslag van de potplanten. Ik heb ze nu nog buiten staan, maar binnenkort moeten ze toch echt naar binnen.
Voor de dahlia’s geldt hetzelfde. Van een afstandje staan ze nog schitterend in bloei. Toch ga ik de dahlia’s er binnenkort eruit halen en gaan ze binnen overwinteren. Ik doe ze in kratten met kranten er omheen. Deze kratten kan ik dan vorstvrij in de schuur zetten.
Begin november heb ik nog een mooi “voorjaars” boeket geplukt. De juffertje in het groen is een voorjaarsbloeier, maar die bloeit nu op verschillende plekken in mijn tuin. Het komkommerkruid bloeit ook nog volop. Net als de rucola en broccoli. Toen het half november nog lekker warm was en de zon scheen kwamen zelfs een paar bijen op de bloemen van deze planten af. Tja verse nectar en stuifmeel is natuurlijk altijd lekkerder dan opgeslagen voer.
Alle stoofperen zijn geraapt. Ze staan buiten in de mand. Als ik ze nodig heb, dan kan ik ze heel makkelijk pakken. In het andere geval is het voer voor de kippen en andere vogels.
Ondertussen heb ik me blaren gesneden op de kweeperen. Die vruchten zijn erg hard. Ik moet dan flink kracht zetten met een scherp mes om er doorheen te komen en ze te schillen. De snijplank krijgt er ook flink van langs. Het sap van de kweeperen kleurt de witte kunststof snijplank helemaal bruin. Het is maar goed dat ik weet wat de oorzaak van de verkleuring is.
Maar je maakt zulke lekkere dingen van de kweeperen. Dit jaar had ik voor het eerst cheong gemaakt. Dat is siroop gemaakt op een koreaanse methode. Je doet het rauwe fruit met suiker in een pot en zet het op een donkere plek en roert dit dan regelmatig. De suiker trekt het vocht uit het fruit. Dan krijg je uiteindelijk siroop. Het fruit kun je dan gebruiken in taart, compote of jam. Ik denk dat deze methode geschikter is voor zacht fruit. Die geven meer sap en ik denk meer smaak af. Mooi experiment voor in de aardbeien of bessen tijd.
De kweepeer smaak kwam wel degelijk in de siroop. Ik heb hem nu koel gezet, en straks eens proberen met een beetje bruiswater en een schijfje citroen.
Ook dit jaar heb ik Dulce du Membrillo gemaakt van kweeperen. Dat is een hele dikke zoete kweepeerpasta. Snij je het in blokjes en rol het in suiker, dan heb je een heerlijk snoepje. Dat qua uiterlijk doet denken aan Turks fruit. Dit jaar heb ik hem met een vleugje kruidnagel en kaneel gemaakt. Het is even een klusje, maar lekker. Niet normaal. Ik ga maar wat plakken weggeven.
Want anders groei ik uit mijn jasje. De Membrillo eet ik het liefst op een toastje brie of bij een blokje kaas. Ook lekker op een pistoletje met wat pluksla, kaas en wat pijnboompitjes. En ondertussen de eerste zadengidsen doornemen. Voor mij een perfecte combinatie.
Ina (moes)tuiniert