Mijn Moestuin december 2024

De eerste sneeuwvlokjes zijn gevallen. Ik voelde me weer even kind. Het dwarrelen van de lichte sneeuwvlokken blijft iets magisch. Snel wat foto’s maken.

 Bij dat beetje sneeuw besef ik dat het buitenwerken in de tuin er bijna op zit dit jaar. De Dahlia knollen moeten er nog uit. En snel nog even de Agapantus en de bakken met de Pelargoniums binnen zetten. De Pela….watte? De Pelargoniums zijn beter bekend als de (hang)geraniums. Ik over- winter deze elk jaar in het tuinhuis. Gewoon binnenzetten en alleen water geven als ze dreigen uit te drogen. In het voorjaar schoon ik ze op. Als ze lange takken hebben, knip ik ze af en de uiteinden stek ik dan weer.

De echte geranium is eigenlijk een hele andere plant. Ze worden ook wel ooievaarsbek genoemd. Ik heb hiervan meerder soorten in de voortuin staan. Heerlijk makkelijke planten. Groen blijvend, bloeien uitbundig en zijn goede voedselbron voor de bijen. Het enige onderhoud dat wij er aan heb- ben is ze in toom houden. Als je dat niet doet heb je zo de hele tuin vol staan. Gelukkig is dat een makkelijke klus. Ze wortelen heel oppervlakkig. Trek er even aan en je hebt zo een hele kruiwagen vol.

In het verleden had ik veel meer planten die in de winter naar binnen moesten. Dat was passen en meten in het tuinhuis. Het tuinhuis is niet verwarmd en dus niet vorstvrij. Dan is het voor veel planten geen ideale plek om te overwinteren en dat merkte ik aan de planten. Ze kwamen laat op gang of overleefden het uiteindelijk niet. Om mezelf de frustratie te besparen ben ik de teilen en potten meer gaan beplanten met reguliere vaste planten. Zodat ze in de winter niet naar binnen hoeven. Toch overweeg ik volgend jaar wat fuchsia’s te kopen. Puur uit nostalgie. Want wie kent niet die tuinen en overkappingen uit de jaren tachtig waar een hobbyist een enorme verzameling fuchsia’s had en elke winter die planten weer moest overhouden. Een buurman van mij had daarvoor speciaal oude vrieskisten. Hij gebruikte ze als isolatie- kist. De kort gesnoeide fuchsia’s met kale wortels (zonder aarde) gingen daarin. In het voorjaar vertroetelde hij ze met speciale mest, mineralen en aarde en dan kwamen ze weer prachtig tot bloei. Mijn ouders kregen af en toe een plant. Heel lief natuurlijk, maar die voelden zich dan verplicht om die plant dan ook goed te laten overwinteren en dat lukte niet altijd. En als de beste buurman dan in de zomer eens langskwam, dan maar hopen dat hij niet informeerde naar die fuchsia.

Terug naar de moestuin. Net als vorig jaar hebben we weer genoeg pompoenen. Vorig jaar hadden we flespompoenen en dit jaar de oranje Hokkaido. Beide zijn prima te bewaren en te verwerken. Op dit moment vindt ik de flespompoen smakelijker. Maar misschien waren de Hokkaido die we nu aten nog niet rijp genoeg. Wie weet rijpen ze nog na en verander ik nog van mening.

Op het werk belanden we door de pompoen in een discussie over ketchup. Ik had een recept van pompoenketchup gevonden en dat had ik als test gemaakt. Maar ja bij het woord ketchup denken veel mensen aan de tomatensaus uit een fles. Maar je ziet in de inmaak wereld steeds vaker dat ze met de term ketchup een schenkbare koude licht zure saus uit een fles bedoelen. Ik heb ook wel eens pruimenketchup gemaakt. Leuk om te proberen, maar ik blijf toch maar bij de chutneys.

Hm lekkere tosti met pruimenchutney of pompoenketchup. Super lekker als lunch.

Eens een keer wat anders dan de tomatenketchup uit Elst ;-).

Ina (moes) tuiniert.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven