Wat een bijzonder tuinjaar.
Eindelijk een paar dagen zon. Daar moet je van genieten.
Die witte voeten en armen krijgen een klein beetje kleur. De slakken die zich even niet laten zien. Lekker lang buiten zitten en kijken naar de kippen. De jonge kippen zijn aan de groep met volwassen kippen toegevoegd en de haan wil alles op zijn manier. Dus de jonge kippen mogen pas naar binnen als de oudjes op stok zitten.
Waagt iemand het om toch eerder op stok te gaan, dan wordt zij er hardhandig weer uitgezet.
De kat lijkt ook te genieten. De straat is opgewarmd, daar ligt hij lekker op te rollen. Af en toe komt hij al miauwend naar ons toe om zijn prooi te laten zien. Om dat vervolgens binnen gehoor- afstand op te peuzelen.
Veel planten bleven door de vele regen en de koude nachten maar klein. Ik hoop dat de courgettes, pompoenen en aubergines nu een groeispurt gaan maken.
De bonen weten nog niet wat ze gaan doen. Die koude nachten en de slakken die van de plantjes aten, dat deed ze geen goed. Maar ik heb de goede hoop dat ze zich nog herstellen.
Bij twee stokken heb ik nog weer kievitsbonen en rode sperziebonen gelegd. Ook dat is afwachten.
In een koude bak stond radijs en raapsteel. De radijs was om te janken. Mooi loof, maar weinig knolletjes. De raapsteel stond op het menu van de aardvlo en slakken. Dus die plek heb ik maar vrijgemaakt. Daar is wortel gezaaid. Ook al moet je die eigenlijk eerder zaaien. Ik hoop dat de na- tuur me hierin positief gaat verrassen.
Het vele vocht bracht ook mooie tuinmoment. Zo hebben wij ineens wilde valeriaan en teunisbloem in de tuin staan. De valeriaan zie ik nu op meer plekken staan. Misschien stond dat er eerder al wel, maar viel me die niet op.
De peulen, erwten en kapucijners doen het erg goed. De planten bleven lang bloeien en zagen er lekker fris en groen uit.
De voortuin zag er weelderig uit. Binnenkort ga ik de oude vingerhoedskruid planten eruit halen en op de lege plekken zet ik siertabak neer. Dat wordt weer een feestje voor het oog.
De bijen vonden dat vele vocht maar niks. Het stuifmeel en nectar die ze konden halen op die paar momenten dat het redelijk weer was, had- den ze dan vervolgens zelf weer nodig. Veel imkers die normaal voorjaarshoning slingeren, konden dat dit jaar niet. Sommigen hebben zelfs hun bijen bij moeten voeren. Gelukkig staan die van mij op een pracht plek en redden ze het zonder hulp.
Nu (na een paar mooie zonnige dagen) lijken ze de schade te willen inhalen. Ze vliegen als een malle. Linde, liguster, braam, lavendel, koolzaad, alles waar wat te halen valt daar gaan ze naar toe. Ik moest nog materiaal bijhalen omdat ze de honingkamers in korte tijd vol gestopt hadden.
Over een maand ga ik beoordelen of ze genoeg honingvoorraad voor de winter hebben. Hebben ze teveel, dan neem ik dat af en ga ik de honing slingeren. Hebben ze te weinig dan ga ik bijvoeren.
Wil je meer weten over honingbijen ga dan eens bij een imker kijken. Op 13 en 14 juli zijn er open imkerijdagen. Dan stellen diverse imkers hun bij-nstal open voor publiek. Kijk maar op de site van de NBV ( https://www.bijenhouders.nl/
bijen-houden/landelijke-open-imkerijdagen/ ). Dan kun je zien, of er eentje bij jou in de buurt meedoet.
Het klinkt vreemd voor een imker, maar ik ben geen echte honing fan. Als ik honing eet dan eet ik hem het liefst door de Griekse yoghurt. Verse aalbessen en stukjes pruim erover maken het feestje helemaal af.
Ina (moes)tuiniert