Komkommertijd
In de zomer zo rond de zomervakantie zeggen ze
altijd dat het komkommertijd is. Nu, slaat dat op
de periode dat de politiek stil ligt en de kranten
en tv die niks nieuws te melden hebben. Vroeger
had dat een andere betekenis.
Omstreeks 1700 werd in Engeland de term “cucumber time” al gebruikt. Dat was de periode dat
de kleermakers die voor de adel werkten minder
te toen hadden, naar het platteland trokken. Men
zegt dat ze alleen geld hadden om komkommers
te eten. Later werd deze term vervangen door de
meer passende term taylor’s holiday.
In Nederland gebruikte Multatuli de term komkommertijd in de 19e eeuw.
In beide gevallen is dat de term komkommertijd
gebruikt werd in de periode dat er minder te
doen was en de komkommeroogst in volle gang
was. Al zal de komkommer van toen er heel anders hebben uitgezien en gesmaakt dan nu.
Zo ook bij mij als moestuinder. De in mei geplante kommerplanten geven nu in overvloed hun
vruchten. De plant geeft lange uitlopers (ranken)
die zich flink kunnen vertakken. In de kas worden
ze vaak via een touw of met stokken naar boven
geleid. Deze methode kan ook buiten, maar je
kunt ze ook gewoon over de grond laten lopen.
Dan heb je met één plant al snel een vierkante
meter vol.
De komkommer valt net als de augurk onder de
meloenfamilie. Er zijn verschillende soorten. De
kleinere snackkomkommers zijn super leuk om als
tussendoortje te eten en voor kinderen. Maar je
hebt ook veel soorten van de hedendaagse
groene komkommer. Meestal hebben de soorten
die je zelf teelt een wat stekelige schil en soms
zijn de uiteinden wat bitter. Dat is heel normaal.
Maar die smaak zijn wij niet meer gewend.
Het schijnt dat als je de twee de snijzijden tegen
elkaar wrijft, dan de bittere smaak verdwijnt. Probeer het zelf eens.
De ruwe schil en de bittere smaak vindt je terug in
de augurk Aan de smaak, schil en groeiwijze zie je
goed dat het familie is van de augurk. Echter de
augurk wordt in Nederland niet rauw gegeten
maar meestal op zuur of zoetzuur met kruiden
gezet. Ik weet nog een plek waar ze verse augurken verkopen. Een van de klanten daar vertelde
dat ze de verse augurk gewoon in een lege pot
van de augurken deed waar het vocht nog in zat.
Die liet ze dan een paar weken in de koelkast
staan en zo had ze weer nieuwe zoet-zure
augurken.
Terug naar de komkommer. Komkommers zijn er
niet alleen in verschillende maten maar ook in verschillende kleuren. Ik heb een afdruk van een
oude prent met daarop een gele, een witte
groene komkommer. Het schijnt dat onze voorouders voornamelijk witte en gele komkommers
gekweekt en gegeten hebben. Men dacht dat de
groene komkommers nog niet rijp waren.
Zelf heb ik een unieke Lentse Witte komkommer
plant in mijn moestuin. De vruchten zijn rijp, zodra
ze crème wit van kleur zijn. De schil is lekker stevig, althans dat vind ik. Mijn huisgenoten schillen
hem liever. Maar we zijn allemaal fan van de
smaak van deze komkommer.
Op oude rassenlijsten komt de Lentse Witte komkommer niet voor. Maar wel een Lentse gele komkommer. Het is mijn collega’s en mij nog niet
gelukt om daar zaad van te bemachtigen. Daar
moeten we in de winter, wanneer het bij ons rustig is, eens werk van maken. Dan hebben we onze
eigen winterse komkommertijd.
En vanavond laat ik de chips eens staan en pak
wat plakjes van mijn eigen Lentse Witte Komkommer van Slijk-Ewijkse grond. Erg lekker met een
dipje van crème fraîche en chilisaus.
Ina (moes)tuiniert