Spoaje. Spitten.
(Hardop lezen dan hoor je wat er staat)
Ut is wer tied um ut laand (groentetuin) um te spoaje en de boch (onkruid) d’r uut te hoale. Nou is ut miste laand van ons al grès umda we mar mit ons bije zien, mar d’r gee toch niks bove un tùpke andievie of bréékbône van ons eige kouwe grond.
Veur de kiender hoef ik ok gin gruuntes te verbouwe want die zien veuls te bang da ze een slèk ien de sloaj tege komme. Ze wone ok te ver weg. En dan d’r bij, de boerrekòl en alle aandere gruuntes ligge pankloar gesneje ien de winkel. Da’s veul mekkeleker, da snap ik wel.
Wij hebbe alleen veur de oardigheid nog een stukske laand want dan blieve we ok nog een bietje op de been. Ouwere minse motte nie stil komme te zitte wôh.
Volleges de tilleviezie en de kraant motte de minse bove de fiefteg noadinke over hullie ouwe dag. Hoe ze wille wone as ze oud zien en wie d’r veur ze geet zurrege. En tusse de regels deur léés ik ok da ze noa motte dinke tot hoe ver ze nog verzurgd wille worre.
Mar as ut un bietje tege zit dan hebbe ouwe minse drek niks mer te wille want dan kunne ze alleen nog ien un huuske bij de kiender ien de tuun of ien een zurgfletje woar een poar keer op un dag een robot langs kum.
En as we al zouwe wille verhuuze um dichter bij de winkels te zitte dan is da nie te betoale want iedereen wil doar wone. En agge wel een nij huus op een nije plek vien, dan motte um onder de minse te blieve, lid worre van een of aandere club. Hou me te goede, ut is mooi dat ut bestee, mar wij zien nog nie toe oan de illestieke Kouse Yoga of Kreatief mit Kreupelhout. Wij spoaje ut laand nog wel een keer um. IvD