Dezembermoand, kedootjesmoand.
Streektalen en dialecten zouden zo veel mogelijk vastgelegd moeten worden, vind ik. Iedereen die in onze streek woont zou zich bewust moeten zijn dat het dialect, of plat proate, niet dom is maar een poging tot het behouden van de plaatselijke cultuur.
Het dialect is echter een spreektaal, waardoor je het opschrijft zoals het klinkt. Maar als u hardop leest dan hoort u vanzelf wat er staat…
Nou de klijnkiender afgelope joar van ’t sinterkloasgeleuf zien gevalle, heb ik ze mar geëppt of ze nou zeker ok gin kedootjes mer wille hebbe. ‘Wat denk je zelf oma? We vieren ’t gewoon hoor!’ kwam d’r geliek in een eppje trug. Zo gauw ha’k nog nooit antwoord gehad…!
Mooi, da is gezellig. Mar dan motte gullie een verlanglieske sture wa ge ’t liefste hed, mit een ploatje d’r bij woh, aanders wit sinterkloas heel nie wa ge bedoel.
‘Ja hoor oma…!’
Deze keer viel ‘t mee. D’r stonde herkenbare dinge op. De oudste wou een ceedeetje van Suzan en Freek en de jongste nagellak. Zeuve joar woh, hoog tied veur nagellak! Toen ik zeuve was, beston sinterkloas nog gewoon en wies ik nie ins wa nagellak was… Tegesworrig kunde gewoon kiendernagellak kope. Mar één los fleske hebbe ze nie. Nee, alleen een duske mit tien fleskes in allerhande kleure. Tege de keuzestress, za’k mar zegge. Mar goed, een netje sjokelade euro’s d’r bij en allemoal een letter, kloar! Volgend joar lùtjes trekke en een surprise make. Ik hoop wel dat er dan nog oan sinterkloas wor gedoan want ze zien ieder joar èrder bezig mit kerstsjows. Begin november zag ik al kersversiering ien de winkels.
Nou viende de kleinkiender zo’n kerssjow ok mooi, dus huppelee mit z’n alle noar ’t tuuncentrum. Ik moes toch nog nije lempkes hebbe want vurrig joar ha’k een hele lange string lempkes oan ’t zommerhuuske gehange, da stee zo gezellig ien ’t donker, mar toen ik de hoaneklauw (kamperfoelie) snoeide, kwame zonder érreg ok de lempkes ien stukskes noar beneje, vandoar….
Ge zie zoveul mooie dinge op zo’n kerstsjow woh, dat me toch wer van alles oan de vingers is blieve hange. Wa’n geld veur zo’n drèjmeuletje, mar veuruit ze is d’r zo blij mee.. En kersballe koste zo mar een tientje! Ze lieke wel nie wies! Mar och, zo’n kersmenneke op een motor is ok wel wer oardig. Da ha je vroe- ger nie. Afijn, oan ’t eind van ’t liedje ha’k toch wer veuls te veul uutgegeve… Ja, oan ’t eind van ‘t joar liek ‘t op onze bankrékening wel of we de hond africhte: oan een stuk deur áf áf áf áf…. IvD.