Veurnemes ien ’t nije joar. Goede voornemens in het nieuwe jaar.
Vroeger, zestig joar geleje um deze tied, zate we al een moand oan de oliebolle. Ma bakte d’r zo veul da we mekkelek tot eind mert konde overléve. Oliebolle weure goeiekoop, ze bleve een eeuwigheid goed en weggooie deje ze vroeger niks. Alleen die leste oliebolle weure wel een oanval op de kaak en de smaak mar dan ginge ze altied nog noar de kiepe.
Afijn, we zitte in ieder geval nooit te tettere bij ’t éte want alles is béter dan die leste oliebolle…
Mar veur de rès bin ik wel blij da’k heb geleerd um zuunig te zien. Ma gooide niks weg en ze kon alles wat een aander kwiet moes, nog erreges veur gebruuke of ze miek d’r wer wa nijs van. Ma was de kringloop- winkel van de familie en de duurzaamheid ien persoon, um mar es een poar nije woorde te gebruuke.
Mar agge alles bewoar dan hèdde altied een hoop grij over. En agge iets nodig hed mar ge kun ’t zo gauw nie viende dan goa de ’t tegesworrig toch nij kope. Zo kumt ‘r alleen mar preut bij. Da’s nie zo èrreg agge plek zat hed, mar agge wa ouwer wor, goa de aanders dinke, woh. Inins geet ’t over lévestestamente, griepprikke en steunkouse. En veurda ge ’t wit mot ’t noageslach alle preut opruume wa gij altied bewoard hed.
Da wil ik ze nie oandoen want ze hebbe ’t éve druk zat.
Dus mit al die rége hebbe we de ienboedel es op ons gemak uutgezoch. We hadde alle tied van de wereld want d’r is een beste poelek woater gevalle. En as ’t ooit wer dreug wor, dan geet er een karrevrach vol grij noar de kringloop. Want weggooie, da kan ik nie.. IvD