Vakaansiewèrek.
(Hardop lezen dan hoor je wat er staat)
Of ut nou vakaansie was of nie, d’r was bij ons thuus altied wèrek.
En behalleve af en toe noar familie ien Groninge, ginge we nie op vakaansie.
Wat ik me nog kan heuge is da wij, mien bruur en ik, nie béter wieste da we thuus moeste hellepe, net as veul aandere kiendere ien de 60er joare.
Bij ons was ut veur de middag erdbéze en béze plukke of net wat er riep was, en kloar make veur de vei- ling. Dan konde we noa de middag goan zwemme.
Ma wou nie hebbe da we noar ut Gat van Hage ginge want da was toen nog een bouwput veur de snel- weg, mar we mochte wel noar De Pas ien Elst. Woar nou de sportvelde ligge was toen een zwembad.
We krege doar ien de zesde klas van de légere schôl zwemles. Ene keer ien de wéék mit de bus noar ut zwembad ien Elst.
Wat me doar nog van is bijgebleve is da we bij ut afzwemme mit klere oan de schôlslag en de rugslag moeste doen. Mit die klere hadde we heel nie geoefend en ik had nie ut handigste grei oan. Ut badpak van ma mit veurgevurmde kups, da gaf een hoop loze ruumte want ik ha niks, mar ik wou mien eige wolle badpak nie oan want as da nat wier dan hing ut kruus op de knieje. Afijn doar overhin een bloes en een ouwe rok. Badmuts op en de gymschoene van mien bruur oan en op de raand van ut zwembad goan stoan. Ik zie meneige nog stoan rille.
Effe tussedeur, da zwembad was nie verwèrremd en ut afzwemme was ien oktober, dus ge ston dreug al stief van de kou, mar agge ut woater ien moes dan douwde die badmeester oe zo, zonder érreg van de raand af, de rotzak. Die rok floepte me toen bove de kop en ik verzoop zowat. Mar ik kwam wer bove en moes ien de schôlslag ut zwembad over. Da ging nog wel, alleen dee ik ut verkeerd volleges die kjel. Da miek mien niks uut, ik was blij da’k oan de kaant was. Toen de rugslag. Die loze kups ien da badpak be- gonne me ien de wéég te zitte want doar kwam lug onder en de hele boel blies op. Een bietje as een air- bag geleuf ik. Afijn, ik kwam hoas nie veuruut en oan ut eind van ut liedje kreeg ik gin diploma, nooit gehoald ok. Mar ik ging graag zwemme, alleen op mieneige manier, en bij De Pas hebbe we hele zommers deurgebroch.
Van ma krege we een zwemabonnement woarmee we dan mit de hele buurt ginge zwemme. As de één langs de kassa was, dan gaf tie ut abonnement over een muur tusse de struuke oan de volgende die da dan ok wer dee, net zo lang tot iedereen d’r in was. Want d’r ston ummes gin foto op. Ut entreegeld wat iedereen bij zich had, wier verdeeld en versnold bij ut snoeptentje as beloning veur ut vakaansiewèrek. IvD