Over uulskuukes en een bliende kat.
(Hardop lezen dan hoor je wat er staat)
Over uulskuukes en een bliende kat.
Vurrig joar was d’r een uulskuuke uut de kastanjeboom gevalle. De ouwelui weure nérreges te bekenne dus ik heb um mar opgerap en ien een deus gedoan. Ut was een steenuul. De diereambulance hed um noar de uuleopvang gebroch. ’t Is da’k um zag friemele ien ‘t gres, aanders zou tie achter mekoar worre opgevréte deur die wilde kat die, al ik wit nie hoeveul joare, bij ons um huus lop. Die kat geve we ok al net zo lang te vréte umdat ie aanders achter de vogels oan gee.
Mar ge kun de natuur d’r nie uut voeiere. Al hebbe ze de buuk nog zo strak, katte loere éve nog op vogels en hoale neste uut. En wie zeg: da duut mien kat nie, die kan ik uut de droom hellepe: dat duut ie wél! Ut enigste wa ge kun doen is een bel oan de nek biende en hum snags binne houwe.
Mar die kat bij ons loat zich nie de bel oan biende. Agge hum oankiek dan is ie al weg. En een vangkooi het ie al es meegemak toen we hum hebbe loate kastereere. Da’s nou al hoas tíen joar geleje en doar is ie lang kwoad over gewis.
Mar nou is ie zowat bliend en z’n hoare stoan alle kaante op. Hij is ok nie mer zo schauw. Hij lup mar um oew bene te drèje. Ge struukel d’r hoast over. Les wies ie nie woar tie ’t zuuke moes umdat de steenuul achter ‘m oan zat. Die dook al krijsend over ‘m hin. Ophoepele gij! Toen heb ik die kat mar onder ’t afdak op een déke gezet. Doar geet ie nou elleke keer ligge. Hij is de weg kwiet dink ik, en ’t liek wel of ie wil zegge dat ie nou alleen tevreje is mit kattebrukskes umdat ie niks mer kan vange. Mar da wete die uule wer