Er zij licht’ en toen was d’r lich
(Hardop lezen dan hoor je wat er staat)
Van de lente he’k un nije keuke gekrege. Nou, gekrege is nie ut goeie woord want ik hed er zat veur motte betoale, mar ut ouwe oanrech moes der uut umda de tegels gebarste weure. Dus nou bin ik ok bij de tied mit un kookeiland, un magnetron en un afwasmesjien. Erste klas stroomvréters, da wel, want de meterkas moes worre oangepas, dus ik zal wel niks mer trug kriege op de eindafrékening.
Nee, ut is d’r nie zuuneger op geworre mar wel mekkeleker. Zolang we stroom hebbe teminste.
Ik dink d’r wel es oan hoe da gee as onze achterkleinkiender groot zien en de stroom val een poar dage uut. Dan lig alles plat en ze zitte ien de kou. Want ik heur nog nie veul over een plan B(atterij) um ut huus- houwe te loate drèèje. Doar wille de minse nog nie oan umdat die dinger nog te duur zien en nie rendabel.
Zo’n honderd joar geleje krege we stroom ien de Betuwe. De umgeving wier opgesierd mit hoogspan- ningsmaste en de huuze oan de deurgoande weg konde een oansluting kriege veur stroom. De droaje liepe langs de houtere tillefoonpoale. De minse hadde toen nog nooit van stroom geheurd en ze moeste d’r wel veur betoale dus ien de beginne liete ze de droad mooi oan de deur veurbij goan. Slik-Èwik bleef ien de wienterdag gewoon onder de peterolie- en kerrebietlampe zitte en ze ginge noar bed as ut donker wier.
Mar vertoggelek (geleidelijk) zage een poar veuruutstrevende boere wel de veurdéle van stroom.
Mien voader wèrrekte ien zien jonge joare bij zo’n boer. Toen die zei ‘kom es kieke, ik kan tovere. As ik oan di knupke drèj dan wor ut lich’. De errebeiers dochte dat ie van de kop was gerak mar hij riep: ‘er zij licht!’ En toen was d’r lich….
Lop hin, hoe kan da nou? Een miraaakel! Ze kwame d’r nie over uut geproat toen d’r een gloeilempke ging braande….
Doarmee was Slik-Ewik ok oangeslote oan de moderne tied. IvD